Муса Җәлил. Хыял

Скопировать ссылку

Ялыктырды инде бикле тормыш,
Көне-төне һаман бертөрле.
Ирексезлек, тарлык йөрәктәге
Бар өметне, дәртне үтерде.

Таш диварлар алды шатлыгымны,
Биреп картлык, кайгы, ютәлне.
Ишегемә барсам, ишек бикле,
Тәрәзәмә килсәм – челтәрле.

Һәр таң көтә мине дар агачы,
Кайгы арта кайгы өстенә.
Яшәү миңа татлы хыял гына,
Шатлыкларым авыр төш кенә.

Сирәк-мирәк тимер челтәр аша
Таң нурлары күктән коела.
Ал яулыгын ябынып минем янга
Бәхетем килә төсле тоела.

Сөйгән кызым кебек елмаер да,
Үбәр төсле үрелеп ирнемнән.
Һәм чакырып ирек бәйрәменә
Ул җитәкләр төсле җиңемнән.

Әйтер төсле: «Мине юкка гына
Көтмәдең син көн дә зарыгып.
Килдем сиңа, ирек, яшәү алып,
Гомрең таңы булып, кабынып».

Хыял, хыял!.. Нинди ләззәтле син,
Ташламыйсың мине һичкайчан.
Бу тарлыкта ялгыз нишләр идем,
Ярый әле син бар, ичмасам!

Беләм, ләкин яшәү килмәс миңа,
Бар хыялым шунда табылыр:
Бәхет, яшәү илгә бүләк итеп,
Җиңү таңы тиздән кабыныр.
(1943)

Муса Джалиль. Мечта (Перевод Александра Шпирта)

Неволя! Истомила ты меня,
Не отличаю дня от ночи.
Мою надежду, сердца страсть
Темница тягостная точит.

И сыр и мрачен этот каземат.
Здесь нажил кашель я упорный.
Я к двери подойду – дверь под замком,
Окно – в крестах решетки черной.

Ждет виселица каждый день меня,
Я к ней все ближе с каждым утром.
Вся жизнь моя отныне – лишь в мечте,
Отрада – в сне, тяжелом, смутном.

И редко сквозь решетку луч зари
Пройдет сюда с теплом, с участьем.
Тогда мне кажется: ко мне пришло,
Платком накрывшись алым, счастье.

И кажется, любимая меня
Целует с пламенною силой,
Вот-вот возьмет меня и поведет
На торжество свободы милой.

И скажет: – Не напрасно ждал,
Тюрьмою и тоской окован.
Я принесла тебе свободу, жизнь,
Зарей зажглась в сиянье новом...

Мечта, мечта! Как сладостно с тобой!
Ко мне приходишь ты сквозь камни.
Что б делал я в темнице без тебя?
Хоть ты со мной! Ты так нужна мне!

Я знаю: с жизнью и мечта уйдет.
Зато с победою и счастьем
Она зарей взойдет в моей стране, –
Сдержать зарю никто не властен!
(1943)