news_header_top_970_100
16+
news_header_bot_970_100

Фатих Кәрим. ***(«Соңгы тапкыр карыйм Иделгә...»)

***
Соңгы тапкыр карыйм Иделгә,
Соңгы кабат күрим акканын,
Бәлки, бик тиз бире кайтмамын,
Сакланыр ул бары күңелдә.

Сакланыр ул соңгы хат кебек,
Искә алсам, йөрәк сулкылдар;
Күз алдыма килер дулкыннар,
Дулкыннарда кайнар ак күбек.

Син борчылма, күңел, яз килсен,
Кыр казлары кайтыр күлләргә,
Без кайтырбыз туган илләргә,
Башлар гына исән-сау булсын.

Безне котлап, җылы яңгырлар
Шатлык сибәр Идел буенда;
Безне котлап, иркен болында
Назлы аккош моңы яңгырар.


Фатих Карим. ***(«В последний раз гляжу на Волгу...») (Перевод Павла Шубина)

***
В последний раз гляжу на Волгу...
В последний раз гляжу на Волгу,
На плёсы в тихом камыше…
Воспоминаньем долго-долго
Теперь ей жить в моей душе.

Я, как письмо, перечитаю
Прощальный миг и вспомню всё,
И хлынут волны, вырастая,
И ветер пену понесет…

Не бейся, сердце, так тревожно!
Как птицы ясною весной,
С фронтов, из дали бездорожной
И мы воротимся домой.

Поволжье на лугах зеленых
Нас встретит радугой дождей,
В затонах самых отдаленных –
Любовной песней лебедей.



Фатих Кәрим (1909-1945) элекке Уфа губернасы Бәләбәй өязендәге (хәзерге Башкортстанның Бишбүләк районы) Ает авылында мулла гаиләсендә туа. Казанда Җир төзү эшләре техникумын тәмамлый. Студент елларыннан иҗат итә башлый. Газета һәм журнал редакцияләрендә эшли. Армия хезмәтеннән кайткач, Татар китап нәшриятының яшьләр-балалар әдәбияты бүлеген җитәкли. 1938 елда «советка каршы коткы таратучы» шикелле нахак гаепләр белән кулга алына. Бөек Ватан сугышы барган көннәрдә – 1941 елның 1 декабрендә иреккә чыгарыла, ләкин үз теләге белән фронтка китәргә тиеш була. 1945 елның 19 февралендә, Көнчыгыш Пруссиядәге соңгы сугышларның берсендә дошман пулясыннан һәлак була. Күмелгән урыны шундагы Туганнар каберлегендә.

autoscroll_news_right_240_400_1
autoscroll_news_right_240_400_2
news_bot_970_100