news_header_top_970_100
16+
news_header_bot_970_100

Фатих Кәрим. Калды Казан

Калды Казан – шигырь дөньясы,
Шагыйрь бары кулын болгасын.
Авыр, дуслар, авыр аерылышу,
Бу башымны кая куясы?

Калды анда сөйгән балалар,
Күзләремнең нуры бит алар.
Калды бәгърем, якын дуслар калды,
Хат җитмәслек ерак аралар.

Калды Казан, киттем Себергә.
Озаккамы? Бәлки, гомергә,
Ишетеп кенә белгән ят җирләрдә
Ристан булып, зарыгып йөрергә?

Калды Казан – шигырь дөньясы,
Шагыйрь бары кулын болгасын.
(1938)


Фатых Карим. Покинута Казань (Перевод Алены Каримовой)

Покинута Казань – Вселенная стихов,
Поэту лишь взмахнуть рукою остаётся…
Как тяжело, друзья, разлука мне даётся:
Где преклонить главу, среди каких снегов?

И сердце, и мечты зовут меня домой,
Там дети – свет очей, там все друзья остались.
Так далеко они, что не дойдёт письмо,
И близко так – во мне их образы остались.

Покинута Казань, Сибирь вокруг давно.
Надолго? – Как велит судьба, что нам даётся...
Лишь понаслышке знал я эту землю, но
Здесь в заключенье жить и тосковать придётся.

Покинута Казань – Вселенная стихов,
Поэту лишь махнуть рукою остаётся...



Фатих Кәрим (1909-1945) элекке Уфа губернасы Бәләбәй өязендәге (хәзерге Башкортстанның Бишбүләк районы) Ает авылында мулла гаиләсендә туа. Казанда Җир төзү эшләре техникумын тәмамлый. Студент елларыннан иҗат итә башлый. Газета һәм журнал редакцияләрендә эшли. Армия хезмәтеннән кайткач, Татар китап нәшриятының яшьләр-балалар әдәбияты бүлеген җитәкли. 1938 елда «советка каршы коткы таратучы» шикелле нахак гаепләр белән кулга алына. Бөек Ватан сугышы барган көннәрдә – 1941 елның 1 декабрендә иреккә чыгарыла, ләкин үз теләге белән фронтка китәргә тиеш була. 1945 елның 19 февралендә, Көнчыгыш Пруссиядәге соңгы сугышларның берсендә дошман пулясыннан һәлак була. Күмелгән урыны шундагы Туганнар каберлегендә.

autoscroll_news_right_240_400_1
autoscroll_news_right_240_400_2
news_bot_970_100